حدودا چند روز پیش مشخص شد که سیستم بانکی نتوانسته‌ از تکرار بحران مالی سال ۲۰۰۸ فرار کنند. اکنون مشخص است که بانک‌ها هنوز هم قدرت ایجاد یک ترس مهیب را در سیستم مالی دارند. آغاز این بحران با فرار یک روزه ۴۲ میلیارد دلار سپرده از بانک سیلیکون ولی در روز ۹ مارس بود. بانک سیلیکون ولی تنها یکی از سه وام‌دهنده آمریکایی بود که در عرض یک هفته سقوط کرد. رگولاتورها در چند روز اخیر به شدت مشغول طراحی یک راه نجات بودند؛ با این حال، مشتریان شک دارند که پول آنها در امنیت باشد.

در سراسر سیستم بانکی آمریکا، این زیان‌های تحقق نیافته بسیار زیاد و معادل حدود ۶۲۰ میلیارد دلار در پایان سال ۲۰۲۲ است که برابر با حدود یک سوم کل زیربنای سرمایه‌ای بانک‌های آمریکا در نظر گرفته می‌شود. بانک‌های دیگر تا دچار شدن به سرنوشت سیلیکون ولی راه زیادی دارند، اما افزایش نرخ بهره سیستم را آسیب‌پذیر کرده است.

در بزرگترین بانک‌ها، مانند JPMorgan Chase یا Bank of America، مشتریان ثابت هستند، بنابراین افزایش نرخ‌ها به لطف وام‌هایی با نرخ شناور باعث افزایش درآمد آنها می‌شود. در مقابل، تقریباً ۴۷۰۰ بانک کوچک و متوسط با مجموع دارایی‌های ۱۰.۵ تریلیون دلار، باید به سپرده‌گذاران پول بیشتری بپردازند تا مانع از خروج آنها شوند. این امر سود نهایی آنها را کاهش می‌دهد. همین امر مشخص می‌کند که چرا قیمت سهام برخی بانک‌ها سقوط کرده است. مشکل دیگری که بر همه بانک‌ها صرف نظر  از میزان بزرگی آنها تأثیر می‌گذارد. در یک بحران، سپرده‌گذارانی که زمانی وفادار بودند، می‌توانند فرار کنند و بانک را مجبور کنند که خروج سپرده‌ها را با فروش دارایی‌ها جبران کنند. اگر چنین باشد، زیان بانک متبلور خواهد شد. زیربنای سرمایه بانک نیز به زودی تحت تاثیر قرار میگیرد.